۱۰/۰۹/۱۳۹۰

حزب حیات آزاد کردستان(پژاک)، حزب کارگران کردستان(پ.ک.ک) و حرفه قاچاق

سازمانهای به شدت نژادپرست و تروریستی به مانند حزب حیات آزاد کردستان (پارتی ژیانی ئازادی کوردستان) و حزب کارگران کردستان (Partiya Karkerên Kurdistan) از طریق راههای غیر قانونی به مانند قاچاق انواع مواد مخدر، قااچق کالا، قاچاق سوخت، قاچاق انسان و ... پول های هنگفتی را بدست آورده و می آورند.
 بنا به آمار رسمی پلیس بین الملل بیش از 70% مواد مخدری که وارد اروپا می شود یا توسط دو حزب کرد پژاک و حزب کارگران کوردستان (PKK) ترانزیت شده و یا زیر چتر حمایتی این گروهها به اروپا منتقل می شود. 
متاسفانه قاچاق به عنوان حربه ای برای ترویج تررویسم و رادیکالیسم کرد در منطقه شده است. این گروهها با پولی که از طریق انواع قاچاق بدست می آورند اقدام به خرید انواع سلاح کرده و این سلاح هها به مانند گذشته در جهت پاک سازی ائتنیکی منطقه مورد استفاده قرار می گیرد. مثالهای متعددی این پاک سازی ائتینیکی توسط گروههای رادیکال و تروریستی کوردی به مانند پژاک ، حزب کارگران کردستان (Kurdistan Workers' Party) و یا احزاب کردی به مانند کومله، حزب دمکراتک کردستان ایران که تا همین چند سال پیش حرفه برادران دیگر خود را ادامه می دادند طی تاریخ حیات این گروهها متعدد می باشد.
در اویل انقلاب ایران در سال 1358 که ایران درگیر انقلاب بود و سپس جنگ بین عراق و ایران شروع شد گروههائی به مانند کومله، حزب دمکرات کردستان ایران از فرصت بوجود آمده نهایت بهره را جسته و دست به قتل عامهای وسیعی در منطقه آزربایجان غربی زدند که بارزترین آنها ماجرای سولدوز می باشد. در آن زمان سرکرده تروریستی به مانند عبدالرمان قاسملو به صراحت از کردستان بودن غرب آزربایجان سخن گفته و سر در سودای پاک سازی ائتینیکی منطقه داشت. پس از آن سالها و کشتار ترکان شهر سولدوز به دست کردها پژاک متولد شد، در طی حیات پژاک هزاران انسان در آزربایجان غربی توسط میلیتانهای حزب حیات آزاد کردستان (Party of Free Life of Kurdistan) ترور شده و به قتل رسید. گرچه در تولد شوم پژاک حرف و حدیث های فراوانی اعمم از بازیچه بودند پژاک برای مقابله و معامله با پ.ک.ک. سخنان بسیاری در محافل سیاسی منطقه به گوش رسید ولی همچنان پژاک تحت حمایه میلیتانها و کمپ های حزب کارگران کوردستان در کوهستانهای قندیل قرار گرفته و به آتش بس با ایران پرداخت.
در عراق وضعیت نوع دیگری می باشد، نیروهای مسلح کردی به مانند پیشمرگه از سال 2003 و پس از اشغال عراق به دست آمریکا سریعاً به مناطق ملی ترکمان و اعراب سنی نشینی به مانند شهرهای کرکوک، اربیل و ... کرده و در عرض چند روز هزاران هزار پیشمرگه مسلح در شهرها فضای وحشتناکی به شهر ها داده بود، از آن روزها کوچ گسترده کردها از نواح یشمال عراق به کرکوک شروع شد و در مقاله ای که در سایت Urmiye News منتشر خواهم کرد به خوبی می توان از نظر علمی و آماری تعدد و نوع کوچهای کردها از شمال عراق به مناطق ترک نشین را مشاهده نمود.     
در سوریه نیز بنا به اخباری که در مدیاهای مختلف جای گرفته است بشار اسد چندی هست که کارت کردها را روی کرده است و به مانند گذشته که سوریه یکی از کمپ های حزب کارگران کردستان (پارتی کرێکارانی کوردستان) بود امروزه نیز شاخه سوریه ای این حزب به شدت در سوریه فعال شده و اقدام به همراهی بشار اسد نموده است. آزادی های متعددی به کردهای سوریه داده شده است تا به کشتار گروهای مخالف بشار اسد کمک کرده و به آنها نپیوندند.
رسانه های فارس چه داخل و چه خارج به مانند گذشته همیشه از رادیکالیسم و ناسیونالیسم کورد به انواع ابزاری برای سرکوب ملت ترک داخل ایران و کشورهای ترکیه، آزربایجان و ... بهره برده و می برند. 
چند روز پیش تلویزیون تیشک را مشاهده می کردم به مانند گذشته لجن پراکنی های در مورد شهرهای اورمیه، خوی، ماکو، سولدوز، بیجار و .. دیگر مانطق ترک نشین داشت، روزی نیست که در این تلویزیون و دیگر تلویزیونها کرد ادعای اراضی بر مناطق ملی ترک و آزبایجان مطرح نشود. اینها در سال 2011 نیز در فکر فتح و کردستانی کردن مناطق ملی ترک در منطقه می باشند نام این نژادپرستی کوردی نیست پس چیست؟
 سازمانی به مانند حزب دمکرات کردستان ایران که تا چند سال پیش به مانند پژاک، پ.ک.ک دستی در انسان کشی و تروریسم داشت روزی نیست که در بیانه های خود شهرهای اورمیه، خوی، ماکو، سولدوز، بیجار، قروه و ... را کردستانی ننامد.
همانطور که در تیترهای کوتاهی که شمرده شد مشاهده می کنید رادیکالیسم و نژادپرستی کورد در منطقه به شدت عصیان کرده است، و روزی نیست که خبر از کشتار گروهی بدست این گروههای رادیکال در مدیای جهانی را مرور نکنیم.
به نظرم تمامی مواردی که در نوشته به صورت تیتر وار آمده شده است سبب بروز طیفی از رادیکالیسم و نژادپرستی کورد در حد اعلای آن شده است، علت این امر نیز به مسائل تاریخی بر می گردد که این ائتنیک همواره زیرمجموعه دیگر ائتنیک های منطقه زیسته هست و نفرتی که نویسندگان راسیست کرد طی سالهای در اجتماع کرد کاشته اند امروزه به مرحله بلوغ رسیده است. ائتنیک کرد به شدت میلیتاریست شده و قهرمان ملی خود را از بین گروههائی که دستی در انسان کشی، تروریسم، قاچاق انسان و ... دراد بر می گزیند نه از بین نویسندگان که زبان کردی و رسم و رسوم کردها را در طی سالهای گذشته حفظ کرده اند.
فیلمی مستند در مورد قاچاق کردها که توسط تلویزیون فرانسه کشیده شده است را می توانید از لینک زیر مشاهده کنید، به خوبی بارز هست که قاچاق حتی چوب کبریت بدون اجازه پژاک، حزب کارگران کردستان بی معنی می باشد:

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر